Paşayla başlayıp biten dalış (Sinarit)

Dostlar merhaba,

Sizlere bir yaz tatilinde yaşadığım sinarit avımın hikayesini anlatmak istiyorum.

Yaz tatillerinde izin kullanabildiğim nadir zamanlarda kayınpederimin sarozdaki yazlığına hanım, oğlum ve ben dinlenmek için gideriz. Yine bir temmuz ayında alabildiğim 1 haftalık izni değerlendirmek için Sarozun güzel köyü Sultaniçe'ye doğru yola çıktık. Ben tabii ki yanıma ekmek su almayı unuturum ama dalış takımlarını unutmam. 🙂 Zaten tatillerde oğlum onunla yüzmemi istemese denize asla normal insanlar gibi girdiğimi göremezler. Oğlumla girdiğimizde bile maske ve şnorkel hep yanımdadır. Şimdiden onun için de eğitim oluyor aynı zamanda. 🙂 Ben yazlığa varır varmaz limanda teknede yaşayan emekli deniz subayı Aziz ağabeyimin yanında soluğu alırım. Yıllarını denize ve denizciliğe vermiş bir adam düşünün, ne maceralar, ne maceralar. Saatlerce o anlatır, ben dinlerim. İyi de bir zıpkıncıymış zamanında ama artık pek dalmıyor. Edremit körfezinde vurduğu levrekler hep 10 kilo üstü olurmuş. Akşamüstü yanına gittiğim abimle sohbet ederken nasıl balık var mı diye sormamla birlikte başladı söylenmeye. Gececilerden çok şikayetçi, gelip gidip temmuz sonu ağustos başı sarozda kıyılayan sinaritlerden vurup vurup çıkıyorlarmış. Bir kaçını kovalasa da bakmış ki başı belaya girecek, pes etmiş. Sinarit lafını duyunca benim kulaklar kurt gibi hemen dikildi tabii, limanın taşlarından onun deneyimlerine göre tarifleriyle hangi noktanın sinarit yaptığını öğrenmiştim. Geriye sabah suyu için hazırlanmak kalmıştı, eve gider gitmez zaten yolun da verdiği yorgunlukla hazırlıkları yapıp hemen uyudum. Sabah kalktığım gibi evde giyinip bisikletle limana indim. Taşlara çıktığimda gün yeni yeni ışımaktaydı ve bölgedeki köpekler meraya varana kadar epeyce aklımı almış, bir kaç kez beni bisikletten indirmişlerdi. 🙂 Deniz yatık olduğu için taşlardan suya inerken bir hayalet kadar sessizdim. Kıyıdan yaklaşık 25 metre kadar açığa yüzdükten sonra altımın 7 8 metre gibi olduğu bir noktaya eriştelerle aynaların birleştiği noktaya nefes açmak için ilk agoşonumu yapayım diye süzüldüm. Daha yerime yerleşmemin uzerinden 20 saniye kadar geçmişti ki karşımdan transit geçen bir sürünün soluma doğru akarak eriştelerin arkasına geçtiklerini farkettim. Hemen teyakkuza geçerek usulca zıpkınımı sola doğru çevirdim ve eriştelerin arkasından geri gelecek balıkları beklemeye başladım. O an meraklarına yenik düşerek geri geleceklerinden o kadar emindim ki. Bu düşünceler arasında önce küçük bireyler yavaş yavaş gözüktüler ama benim gözüm en arkadaki baba sinarite takılmıştı bir kere. Sabır meyvesini her zaman verir derler, hiç acele etmemiş ve 2 3 kiloluk sinaritlere atmamıştım. Sanıyorum ki bu tepkisizliğimden cesaret alan büyük birey de o asaletiyle bana doğru süzülmeye başlamıştı bile. Menzilime girmesiyle birlikte beklemeden atışımı yaptım ve yırtmasından korkarak hemen üzerine doğru hamle yaptım. Kendini eriştelere saklamaya çalışan kocaman sinarit ne kadar tepinse de artık kollarımdaydı. Balığı vurduktan sonra o günün benim için av zevki ve limitler bakımından yeterli olduğuna kanaat ederek geri kıyıya doğru yüzmeye başlamıştım bile. İlk agoşon ve toplamda yaklaşık 15 dakika kadar süren bir dalış sonrası, balığı taşların arasından bulduğum bir çuvala koyarak, önce Aziz abimin tekneye giderek ona göstermiş, oradan da hâlâ uyumakta olan ev ahalisini uyandırıp cakamı satmak üzere evin yoluna koyulmuştum çoktan..