Levrekler Benim Gerisi Sizin Olsun -2

Selamlar olsun sevgili forum üyeleri !

Kış aylarına gelmiş bulunduk ve levrekler ile oynaşmaya başladık. Bayılıyorum şu balığa yahu.

Bu sene mevsimlerin normal seyirinde gitmemesi ve sularında buna bağlı olarak daha soğumaması levrekleri etkiledi mi bilmem ama bu sene geçen seneye göre daha az gibiler dalış yaptığım yerlere göre. Geçen sene aynı günlerde sürülerle karşılaştığım yerlerde ve saatlerde bu sene tek tük gördüm ve zor avladım açıkçası. Geçtiğimiz haftayı tamamen levrek avına ayırdım ve fırsat bulduğum her boşlukta levreğe gittim. Bu yazıda üç ayrı günün avını anlatacağım. Şimdiden keyifli okumalar.

Geçtiğimiz salı günü dalış ortağım Volkan ile beraber hem spor hem de levrek yoklaması yapmak için planlaştık ve sabah 6 gibi buluşup yola koyulduk. İzmir gibi yaşayan şehirin uyuduğu saatlerde bomboş yollardan,sarı ışıklı caddelerden geçerek meramıza vardık.

Hava bir tık sert derecede poyrazdı. Kafamda planını yaptığım meraya güneş doğmadan varmıştık. Esen sert rüzgarın yarattığı dalgalar kıyıyı dövüyordu usul usul. Bu merada uzun zamandır dalmamıştım ancak büyük bir levrekle karşılaşmam olasıydı.

Güneşin kendinden önce gelen ışıklarını görür görmez atladık suya. Atladık ancak su mu belli değildi. Sert esen rüzgar bütün çöpleri pislikleri kıyıya vurmuş ve suyuda çok bulandırmıştı. Vakit harcamadan sudan çıkıp garanti dediğimiz bir önceki yazıda da bahsettiğim yine ikinci plana bıraksakta bizi boş göndermeyen meramıza yola koyulduk.

Bizden önce gelen spinciler merayı sahiplenmişti. Merada başka dalgıç veya oltacı gördüğümde hevesim kaçsa da bildiğim birkaç noktaya agaşon yapıp dönecektim yani dalışım maksimum yarım saat sürecekti.

Su harikaydı. Tam levreğin kol gezeceği devriye atıp haraç keseceği bir görüntü içerisindeydim. Göreceğimi hissediyordum. İlk noktaya geldim ve agaşonumu yaptım. Uzun süren beklemelere rağmen önümde gezinen iri kefallerden başka bir şey yoktu. Kefallerin arasında levrek gözledim hep.

Bir iki derken üçüncü agaşonumda levrek gördüm sonunda. Her ne kadar kendisi sadece görünüp son sürat uzaklaşsa da merada vardı. Belki geri döner diye agaşona devam ettim. Meğersem abilerini çağırmaya gitmiş kereta. Bir anda her yanım kelle levreklerde doldu. İnsanoğlu aç gözlü işte. İçlerinden bir tanesini alıp çıkmak yerine arkalarda gezen bir boy daha büyük olanı vurayım diye düşününce Poseidon'un sen kendini çakal mı zannediyon len demesi üzerine ıskaladım.

Kaçan levreğin verdiği üzüntü ve dip süresini zorlamanın etkisi ile yavaş yavaş zıpkınımı toparlayarak son noktama bakmaya gittim. Bu noktaya yattığımda gelen tek levreği şeref golü olarak dizgime astım. Ufak merayı dağıttığım için levrekleri bir daha görememiştim ve iki de kefal ekleyerek sudan çıktım.

Volkan'da bir levrek almıştı ve sevinci yüzünden okunuyordu.

 Yiyeceğimiz balığı vurmanın rahatlığını ve keyfini tatmıştık. Biraz dinlenip bir şeyler yiyip tekrar bakacaktık aynı yere. Birkaç saatten sonra yine aynı yerden suya girdik. Bu sefer görünürde hiç levrek yoktu ancak güzel bir ahtapot yakalayabilmiştim.

 Bu günüde böyle bitirip bir sonraki dalışlarda görüşmek üzere dağılmıştık evlere.

Evde bir gün dinlendikten sonra güzel bir perşembe günü bana bu işi aşılayan ustam ile beraber bir dalış planı yaptık.

Bu sefer tekne ile gidecektik dalacağımız yere. Haftasonlarının yassak olmasından dolayı herkes haftaiçi doluşmuştu meralara. Geçen sene kimsenin olmadığı merada sayısız dalgıç batıp çıkıyordu hunharca.

Biz tekneyi yeni demirlediğimiz zaman 2 bot merayı terk ediyordu bile.

Olayın sadece eğlencesinde olduğumuz için hiç dert etmedik ve atladık mavi dünyamıza.

Suya atladığım yerden levrek olduğunu düşündüğüm ve genelde hep orada vurduğum yere yüzmem yaklaşık 1.5 saatimi aldı. Yüzene kadar da hiç levrek görmemiştim daha. Yerime geldiğimde iyice kendimi hazırladım ve dalışlara başladım. Üst üste vuruyordum. 6 agaşon 6 levrek oluverdi birden. Bu noktayı birkaç sene önce şans eseri keşfetmiştim. Dalgıçlar bu noktaya ihtimal vermeyerek dalmıyorlar bile ancak benim bir numaralı yerim ve hiçbir gün boş döndürmedi beni. Neden levrekler burayı seviyor daha çözemedim ama denizin biraz açığında 5-6 metrelerde her yerin yosun tarlası olduğu,yaklaşık 50 metre uzunluğunda bir bölge. Sadece o nokta ve etrafı yapıyor şaşırtıcı şekilde.

6 levrekten sonra mera bozulunca ve artık hayvanlar yaklaşmayınca dönüşe geçtim. Balıklar hep tektiler ve çok nazlı davranıyolardı. Dönüş yolunda da yüzmekten yorulunca agaşon yapıp devam ediyordum.

Bir agaşonumda levrek sürüsü ile karşılaştık. İçlerinden bir tanesini aldıktan sonra sürünün kaçmadığını gördüm ve sürüyü orada tutmak için önüme ufak taşlar atarak meraklarını cezbettim. Hiç zaman kaybetmeden tüfeği kurdum ve son defa önüme taş atarak agaşona olduğum yerde yatıverdim. Taşın düştüğü yere üşüşen levreklerden bir tane daha vurmayı başardım ve 8 levrek ile dalışı bitirdim.

 Benim usta ise hiç vuramamıştı. Onun gittiği yerde başka dalgıçların daldığını görünce geri dönmüş ve dalışı bitirip tekne keyfine başlamış bile.

Seneler önce bu işe başlamamda bana en büyük yardımı dokunan ve her türlü desteği gösteren,bugünlerde balık vurmama vesile olan kişi boş çıksa bile eseriyle gurur duyuyor ve en büyük mutluluğu yaşıyordu.Biz de bu anı ölümsüzleştirdik tabiki. Bu güzel sporu ve mavi dünyayı bana aşıladığı için kendisine ne kadar teşekkür etsem az kalır.

Dalış sonrası yiyip içip muhabbetimizi ettikten sonra güzel günü güzel şekilde sonlandırarak limana dönüşümüzü yaptık.

Cuma Cumartesi Pazar günleri eve tıkılan ben ve aklımdaki levrekler ile oturup düşündük ve pazartesi günü yoklama almaya karar verdik. Bu sefer Sebahattin abim ile planlaştık. Bir haftada 3 badi ile 3 dalış olmuş oldu. Badilerin gönlünü aldık 🤣

Bu arada haftasonu vurduğum levreklerden kalite kontrol yapmayı eksik etmedim

Hava durumu pazartesiye şiddetli yağış ve kuvvetli lodos gösteriyordu. Benim için fark etmiyordu ancak güzel hava dalgıçları için kötü bir haberdi. Merada tek olacağımdan emindim çünkü kimse o havada botla çıkmaya cesaret etmez diye düşündüm.

Pazartesi sabah 7'de kalkarak hazırlıklarımı tamamladım ve yoldan geçerken Sebahattin abimi alarak liman yoluna koyuldum.Daha arabadan tekneye eşyaları aktarırken bile donuma kadar ıslanmıştım.

Bu manzara eşliğinde sabah çaylarımızı yudumlayarak meraya doğru yelken açtık.Yağmur dinmişti ancak hava birkaç saate kopacak diyordu Poseidon baba.

Tüm gece yağan yağmurdan ötürü çamur renginde olan deniz suya girmeme hiç engel olmamıştı. Bu sefer merayı tamamen dolaşmayacaktım sadece az önce bahsettiğim noktaya bir saatliğine dalış yapıp dönecektim tekneye.

Meraya varır varmaz hava patladı. Sert esen rüzgar beraberinde büyük dalgalarıda getirdi tabiki. Trofe levrekle karşılaşmam için tüm olasılıklar tamamdı ama bilin bakalım ne eksik ?

Bir sağa bir sola yatan yosunların arasında nefessiz şekilde beklerken zıpkının ucunda dolaşan ispendekleri bu sefer es geçmiştim ve trofeyi bekliyordum. Önümde adeta sazlı sözlü eğlenti oluşturan kefallerin gümüşlerin ispendeklerin arasından trofe bekliyordum ancak birkaç kiloluk hayvanların dışında hatrı sayılır bir büyük yoktu.

1 saatlik dalışın ardından 3 levrek ile günü bitirdim. Haftasonu can sıkıntısından kabzeyi silikonlarak elime göre şekil vermiştim. Bunun etkisinden olsa gerek birkaç tanede etli levreği ıskalamıştım.

Dalışı bitirdiğimde Sebahattin abim kuyruk bile görmediğini söyledi. Yine benim nokta boş döndürmemişti.

Yağmurlu ve lodoslu bir İzmir gününün tadını doyasıya almıştık. Şu hastalıklı karantinalı günlerde denizin üzerinde vakit geçirebildiğimiz ve eğlenebildiğimiz için çok şanslıydık.

Evet değerli forum üyeleri ! Bir yazının daha sonuna geldik. Sadece bir yazının değil,bir senenin de sonuna geldik. Umarız bu yaşadığımız senenin benzerini,daha kötüsünü bir daha yaşamayız. 2021'in önce hepimize sağlıklı ve mutlu günler ,daha sonra bol trofeli avlar getirmesini dilerim. Görüşmek üzere 🖐️