Ekmeğimi Taştan Çıkarırım

Merhaba sevgili dostlar.

Bu yazıda sizlerle beraber Gökova'dayız.

Benim iş sezonu bu sene biraz erken açıldığı için ; kendini denizci sanıp deniz kültürünü tadamamışlar bütün koyları istila edip pisletmeden,yakmadan,katletmeden önce 4-5 günlük bir tur yapalım dedik ve açtık yelkenimizi Gökova'nın eşsiz güzelliklerine.

Geçen sene yaşanan büyük orman yangınları,girişe kapatılan koylar ve yapılan yazlık saraylar her ne kadar içler acısı olsa da iç açıcı bir şeyler buluyor insan bu sularda.

Yaman Koray'ın Büyük Orfoz'u, Sadun Boro'nun Kısmet'i siz görmek isterseniz hala bu sularda dolaşıyor.

Tüm ihtiyaçlarımızı tamamlayıp yola çıktığımızda teknede sadece balık eksikti. Bir de balığa para mı verecektik yahu.. Turun ikinci günü ''kaptan balık yiyelim'' dendiği için iş başa düştü zevkle.

Bulunduğumuz koyun burnunu koya girmeden önce gözüme kestirmiştim ve dalarsam buraya bakarım diye kendime not yazmıştım.

Öğlen 1 saatliğine suya girdim ve doğru o buruna palet vurmaya başladım. Güzelim sularımız bile göçmen istilası altında ne yazık ki. Suriyeli balon balıkları, afgan aslanlar,sokarlar..

14-15 metrelerde hedef balık olarak baraküda,grida belki sinarit olarak düşündüğüm avıma başladım ve agaşonlar başladı.

Yüzeyde nefeslendiğim ve gözlem yaptığım esnada uzağımdaki kayalığın üzerinde hareket eden bir şeyler gördüm ve iyice emin olduğumda bunun bir grida olduğunu ve büyük ihtimalle o esnada avlandığını anladım ve anında açığa doğru yüzdüm. Çünkü balığın beni fark edip derine doğru kaçmasını istemiyordum.

Düzgünce nefeslenip dalışa geçtiğimde gridayı derinden yaklaşıp vurmayı ya da baskın ile avlamayı planlıyordum.

Dibe doğru yaklaştığımda beni fark eden grida hemen bulunduğu bölgede tabiri caizse kelebek yaparak meraklı ancak bir o kadar tedirgin şekilde beni izliyordu. Hayvan ile aramda yaklaşık 6-7 metre kala grida olduğu yerdeki taşın altına girmek istedi ancak giremedi. Büyük ihtimalle taş onun taşı değildi ve yuvayı bilmiyordu. Oraya yabancıydı. Bu sefer tam da istediğim şekilde hayvan daha sığda bulunan bir taşa doğru kaçtı ve bulduğu ilk deliğe girdi.

Sevinçle yukarı çıkan ben garanti gözüyle baktığım avım ile birkaç dakika sonra yaşanacaklardan habersizdim.

Hemen lastiğimi teke düşürdüm ve sakin bir şekilde nefeslenerek girdiği deliğe doğru indim.

İndim ama ne giriş var ne balık var. Nerede bu hayvan ???

Taşın etrafındaki diğer delikleri de gözlemleyerek balığı görmek için bakınıyordum. Birkaç iniş çıkıştan sonra nihayet balığın kuyruğunu zar zor fark edebilmiştim. Balığı gördüğüm için mutluydum ancak ne atış pozisyonu vardı ne görüş. Üstelik tüfeğim de çok uzun gelmişti ve fenerim de yoktu.

Balığın kuyruğundan hareketle konumunu hayali bir şekilde netleştirerek tüfeğimi zar zor hatta içeriye sokamadan alelacele karavana bir atış yaptım.

Bu sefer ne balığım vardı ne şişim. Rastgele çektiğim tetik ile şiş yuvanın dibinde kayaya saplı bir şekilde bana bakıyor ben ise hala balığı arıyordum içerde. Zaten küçük ve dar olan yuvanın içerisinde balık iyiiice dibe doğru gitmiş ve o kadar dar bir yere kendini sıkıştırmış ki.. üstelik kendini şişirerek yüzgeçlerini de açmış. Tabi ben bunu sonradan anlayacağım daha değil.

Sayamadığım iniş çıkış ile ben şişi kurtarmak için çabalıyor ve hala daha balığı düşünüyordum. Başka bir çıkışı olmayan yerde nereye gidecekti ??

Ayaklarımı kayaya dayıyor ve var gücümle şişe asılıyordum. Ufacık bir kakıç olsaydı bu kadar zor olmazdı hiçbir şey. Tamamen gücümü şişi kurtarmakla harcayınca z şeklinde şişi elime aldım ve pes ettim artık. Hala daha iniyor çıkıyor balığı arıyordum.

1 saati bu şekilde harcadıktan sonra tamamen pes ederek moral bozuk bir şekilde dönüşe geçtim.

Yüzüyordum ama gece uyku uyuyamazdım asla. Son bir kez daha bakacağım ve o zaman döneceğim diyerek yüzdüğüm yolu geri döndüm ve taşa geldim. Yukarıdan taşın tüm her yerini inceledikten sonra bakmadığım bir delik olduğu gördüm ve büyüklüğü sadece bir bardağın dibi boyutundaydı. O delikten gözümün tekiyle içeriye baktığımda gridanın sarı çizgilerini gördüm. Resmen hayvanla burun buruna geldim. Tam o ufacık deliğin altında yatıyordu ve parmaklarımla balığa dokunabiliyordum. Ben dokundukça tepiniyordu içeride ve çıkmaz sokağa girmişçesine kaçacak yeri yoktu.

Yaman Koray'ın Büyük Orfoz'a günlerce sabah akşam bir delikten dokunduğu gibi.. Tamamen yazılanı yaşıyordum.

Tekrardan gelen hırs ve inadım o balığı o delikten çıkarmanın yolunu arıyordu. İçeriye sadece parmaklarımın girebildiği deliğe şişin ucunu sokarak hayvanı etkisiz hale getirmeye çalışsamda işe yaramadı.

Ben uğraştıkça deliğin biraz olsun genişlediğini fark ettim ve elimle taşı baya genişletmeye çalıştım. Ufak ufak kopan parçalarla delik bir el girecek kadar büyümüştü.

Elimi içeriye soktuğumda hayvanın tüm korkusunu hissedebiliyordum. Ben dokundukça yaptığı kuyruklar,titremeler hepsi ellerimdeydi.

Balığın kuyruğunu elimle kavrayabiliyordum ancak çıkartmak istediğimde kayıyordu elimden.

Bu sırada biten nefesle beraber sürekli iniş çıkış devam ediyordu.

Parmaklarım kesile kesile elimi içeriye sokup bilmem kaçıncı deneyişimde hayvanın kuyruğunu delikten çıkarabilmiştim ve hemen o anda asıla asıla hayvanı taştan söker sökmez boğazına yapıştım ve derin bir ohhh çekerek yüzeye çıktım.

Balığı söndürdüğümden emin olduğumda hayatımdaki en zor avın bu olduğundan emindim. Hiçbir avda bu kadar zorlanmamıştım üstelik elimle yakalamıştım balığı.

Özel bir av olup ölen gridaya özel bir şekilde cenaze merasimi düzenlenecekti tabiki.

Ağaçların denizin üzerine sarkıpta kozalaklarını suya döktüğü bir koyda,sadece kuş cıvıltıları eşliğinde grida soframızı şenlendirdi. Hatta o kadar bereketli bir balıkmış ki 3 gün boyunca karnımızı doyurdu. Gridalı makarna,gridalı salata..

Teşekkürler koca deryalar,dipsiz maviler,koca Gökova..